Ղուլաղ ասուն բաս բանդիա, ղազիլա՛ր,
Չոխ ուստադլար բիզդան բաշ իդի, գեթտի,
Ինանմասուն, դունյա բե էյթիբարդուր,
Չոխ աշուղլար էշխ յոլդաշ իդի, գեթտի:

Չոխ աշուղլար օլդի` յարա ղալմադի,
Չոխ զուբան լալ օլդի` բարա ղալմադի,
Դունյա Սկանդար Զուլղարա ղալմադի,
Հուջրալարի զարղումաշ իդի, գեթտի:

Մուսա փեյղանբար, քի Թուր դաղա չըխտի,
Աջդահի սարինա ղամզասին թախտի,
Ռուի շափաղինան ալամըն յախտի,
Նար յանդուրան դաղ ու տաշ իդի, գեթտի:

Օ վախտ ենգիլանուր քոհան յարալար,
Ղոում-ղըսըմ մանի դիլսիզ գորալար,
Դոստ ու համդամ բիր բիրինա սորալար,
Աջաբ, նաշաքիլ յաշիդի, գեթտի:

Հար եթանա ջան դիանի դեիրսիզ,
Սորուշանլար նովջիվանի դեիրսիզ,
Ագեր բու Սաիաթ-Նովանի դեիրսիզ,
Սաբահ հալալ աշտի չաշ իդի, գեթտի:

Դատավորներ, ա՛կանջ դրեք ձեր ճորտին,
Շատ վարպետներ եկան ու անհետ անցան,
Հավատ չածեք դուք սուտ ու փուչ խոսքերին,
Սիրո ընկեր շա~տ աշուղներ անցկացան:

Յարին կարոտ շա~տ աշուղներ հող դարձան,
Ձայնը կորցրին, շատ լեզուներ համրացան,
Ալեքսանդր Նվաճողն էլ հող դարձավ,
Ու կուտակված անթիվ գանձեր չքացան:

Մովսեսը սեգ Սինա լեռը մագլցեց,
Վիշապակուռ գավազանով հարվածեց,
Աստծո շողքը արար-աշխարհը վառեց,
Կրակ-բոց կար` բոլորն անհետ անցան:

Թե որ մարդիք ինձ անջիգար անուն տան,
Հին վերքերս բացվեն, արյուն կծորան,
Մարդիք իրարու զարմացած հարց կտան,
«Էս ի՞նչ տեսակ կյանք էր, եկավ ու անցավ»:

Նոր մարդ տեսաք, ջան ասող եք համարում,
Ամեն մեկին ջահել-ջիվան եք ասում,
Եթե Սայաթ-Նովու հալն եք հարցնում,
Լույսը բացվեց ու լույսի հետ անցկացավ: