Կիսամուրազ մի՛ սըպանի,
Չունքի արիր սէր, նազա՛նի.
Թէ քիզ աւել եադ եար սիրիմ,
Ումբրէս չանիմ խէր, նազա՛նի:

Աշխարհումըս [դուն իմ] ջան իս,
Դուն իմ շահ իս, սուլթան-խան իս.
Ի՞նչ կու'լի միզ մըտիկ անիս
Հազարէն մէ ջէր, նազա՛նի:

Ղարիբ դավրիշ իմ, հաջ չունիմ.
Գըլխիս էրծաթէ թաջ չունիմ.
Յիս քիզ աւել իլլաջ չունիմ,
Դուն դառի ինձ տէր, նազա՛նի:

Կըրակ տըվիր կրակէն աւել.
Չախմախ էլ ունիս դու, ղավ էլ.
Աշխարհումըս քիզնից աւել
Ո՞վ ասաց, թէ կեր, նազա՛նի:

Սայաթ-Նովէն իմ, ճար չունիմ,
Յիս վարդըն իմ` մին խար չունիմ,
Թէ դուն ասիր` եադ եար չունիմ.
Իղրարըդ է՛դ էր, նազա՛նի:

Կիսամուրազ մի՛ սպանիր,
Քանզի արիր սեր, նազա՛նի,
Քեզանից զատ թե յար սիրեմ,
Կյանքից չանեմ խեր, նազա՛նի:

Աշխարհումս դու իմ ջանն ես,
Դու իմ շահն ես, սուլթան-խանն ես,
Ի՞նչ կլինի դու մեզ նայես,
Գեթ հազարից մեկ, նազա՛նի:

Թշվառ դերվիշ եմ, հաջ* չունեմ,
Գլխիս արծաթե թագ չունեմ,
Քեզնից ավելի ճար չունեմ,
Դո՛ւ դարձիր ինձ տեր, նազա՛նի:

Կրակ տվիր ինձ առավել,
Կայծքար էլ ունես, աբեթ էլ,
Աշխարհումս քեզնից ավել
Ո՞վ ասաց թե կա՛ր, նազա՛նի:

Սայաթ-Նովեն եմ, ճար չունեմ,
Ես վարդըն եմ, փշեր չունեմ,
Դու ասիր` ուրիշ յար չունեմ.
Խոստումդ էդ էր, նազա՛նի: