Պատկիրքըդ` ղալամով քաշած, թահրըդ ռանգէռանգ իս անում.
Էրեսիդ խալըն ծածկում է` մազիրըդ խափանգ իս անում.
Բացվիլ իս կարմիր վարդի պէս, բըլբուլի հիդ հանգ իս անում.
Ակռէքըդ` օսկումըն շարած, պըռօշըդ մահանգ իս անում:

Էրեսըդ նուր լուսնի նըման քանի կ'էհայ, կու բոլըրվի,
Դաստամազըդ նամ չի ուզի` առանց հուսիլ կու օլըրվի,
Էնդու համա քու տեսնողըն իր ճանփէմէն կու մոլըրվի.
Յիփ մըտնում իս մէջլիսումըն, շանգ, շուխի, շաբանգ իս անում:

Էրեսըդ տեսնելու գուքան քաղաք քաղքով, գիղ` գիղի պէս.
Միռնողըն քիզմէն կու առնէ անմահական դիղ` դիղի պէս.
Յիփ տիղէմէդ ժաժ իս գալի, շըխշըխկում իս ջիղջիղի պէս.
Ի՞նչ կ'օնիս սանթուր-քամանչէն` զուգսըդ չօնգուր-չանգ իս անում:

Ծուցիդ մէջըն վարդ, մանուշակ, սընբուլ ու սուսան իս շինի.
Քու տէրըն բաղըն ի՞նչ կ'օնէ` քու հուտըն ռեհան իս շինի.
Քամին մէջըն անց է կէնում` մազիրըդ ելքան իս շինի.
Աշխարհքըն` ծով, դուն մէջըն` նաւ, ման իս գալի, լանգ իս անում:

Տասնէմէդ մէկըն չին ասի, թէգուզ աշխարհըս քիզ գովին,
Նովա՛փար, ծա՛ղիկ ծովային, մանո՛ւշակ` բաց արած հովին.
Բաս քու էշխին վո՞ւնց դիմանամ, ջուրըն տա՛նէ Սայաթ-Նովին.
Թէ տեսնողըդ մէկ էլ տեսաւ` դիվանա, դաբանգ իս անում:

Պատկերդ` վրձինով քաշած, տեսքդ երփներանգ ես անում.
Երեսիդ խալը ծածկում է` վարսերով փականք ես անում.
Բացվել ես կարմիր վարդի պես, բլբուլի հետ հանգ ես անում.
Ատամներդ ոսկում շարած` շուրթերով հղկանք* ես անում:

Երեսդ նոր լուսնի նման, քանի գնում, բոլորվում է,
Փարթամ վարսդ նամ չի ուզի` առանց հյուսել ոլորվում է.
Դրա համար քեզ տեսնողը իր ճամփիցը մոլորվում է.
Երբ մտնում ես պարահանդես` երգ-կատակով խաղ ես անում:

Երեսդ տեսնելու կգան քաղաք-քաղքով, գյուղ` գյուղի պես.
Մեռնողը քեզնից է առնում անմահական դեղ` դեղի պես.
Երբ տեղիցդ շարժվում ես, զրնգում ես ծնծղայի պես.
Ինչի՞դ են սանթուր-քամանչեն` զուգսդ չոնգուր-չանգ ես անում:

Ծոցիդ մեջն վարդ, մանուշակ, սմբուլ ու սուսան ես շինել,
Քո տերը այգին ի՞նչ կանի` բուրմունքդ ռեհան ես շինել,
Քամին միջով անց է կենում` մազդ առագաստ ես շինել,
Աշխարհը ծով, դու մեջը նավ, ման ես գալիս, ճոճք ես անում:

Արժանիքդ չեն հասկանա, թեկուզ աշխարհը քեզ գովի,
Նունու՛ֆար, ծա՛ղիկ ծովային, մանու՛շակ` բաց արած հովին,
Բա քո սիրուն ո՞նց դիմանամ, ջուրը տա՛նի Սայաթ-Նովին,
Տեսնողդ թե մեկ էլ տեսավ` խենթ ու դիվահար ես անում: