Եար քիզ իսկի զավալ չըլի :: ՍԱՅԱԹ-ՆՈՎԱ :: ՀԱՅԵՐԵՆ ԽԱՂԵՐ
Sayat-Nova :: Սայաթ-Նովա
ձախ նուռ Կենսագրություն ԽաղերՆյութեր Թարգմանիչ Մեր ընկերները Կապ աջ նուռ
 
27. 27.
բնագիր
 
թարգմանություն

Եա՛ր, քիզ իսկի զավալ չըլի` քու դուշմընին` շա՛ռ բացարած.
Հուտըդ աշխարհըս բըռնիլ է` բալասանի ծա՛ռ բացարած.
Թըղթիրըդ օսկէ վարաղով` Ասմաւուր իս` ճառ բացարած.
Տեսնողըն շարքըն չի գիդի, Լուսնի աստղ պայծառ բացարած:

Ամէն մարդ չի կարայ մըտնի` էշխիդ ջուրըն հիդ է, զա՛լում,
Մըտնում է եարսուն կարմունջըն` չասիս, թէ մէ՛ գիդ է, զա՛լում,
Ունքիրըդ սալիղ-սադաղ է, թերթերուկըդ նիտ է, զա՛լում,
Մըտնողըն էլ չի դուս էհայ` դուռ, մահու պատճառ, բացարած:

Բարակ մէջքըդ ղարղուղամիշ, էրէսըդ թայգուլի նըման.
Օրըն եարսուն ռանգ կու փոխիս, վո՛ւնց մէկը չէ տուլի նըման.
Յիփ խաղում իս` վըռվըռում իս օձի բերնի հուլի նըման,
Մութըն տիղըն լուս իս տալի առանց կըրակ` վառ բացարած:

Բարովողին բարով չիս տայ` թագաւուրի սալամի պէս,
Ձեռնիրըդ` սիպտակ մագաղաթ, լիզուդ օսկէ ղալամի պէս,
Զարուզարբաբէ դըրօ՛շա` ման իս գալի ալամի պէս.
Տեսնողըն էնպէս կ'իմանայ` շահ իս գալի` ջառ բացարած:

Եա~ր, քիզանից հիռանալըս միռնիլուս վըրայ դըժար ա.
Լիզուդ` քաղցըր, խօսքըդ` քաղցըր, ակըռքնիրըդ անգին քար ա.
Իրէք քըսան ու տաս խալըն էրէսիդ բոլորքըն շար ա.
Վունցոր Սայաթ-Նովու լիզուն եօթանասուն բառ բացարած:

 

Յա՛ր, քեզ փորձանք չպատահի` քո թշնամուն` շա՛ռ բացարած,
Հոտդ աշխարհը բռնել է` բալասանի ծա՛ռ բացարած,
Ոսկենախշ արած թղթերով Հայսմավուրք* ես` ճա՛ռ, բացարած,
Տեսնողը շարքը չգիտի, Լուսնաստղ` պայծա՛ռ բացարած:

Ամեն մարդ չի կարող մտնել` սիրուդ ջուրը հորդ է, ա՛նգութ,
Անցնում է երեսուն կամուրջ` չասե՛ս, թե մե՛կ գետ է, ա՛նգութ,
Հոնքերդ պրկված աղեղ են, թերթերունքդ նետ է, ա՛նգութ,
Մտնողն էլ դուրս չի գնա` դուռ, մահվան պատճառ բացարած:

Բարակ մեջքդ` դալար եղեգն, երեսդ` վարդ-պսակի պես,
Օրն երեսուն տեսք ես փոխում, ոչ մեկը չէ շղարշի պես,
Երբ պարում ես` առկայծում ես օձի բերնի շողակի պես,
Խավարի մեջ լույս ես տալիս առանց կրակ` վառ բացարած:

Բարեւողին բարեւ չես տա` թագավորի բարեւի պես,
Ձեռքերդ` սպիտակ մագաղաթ, լեզուդ ոսկե փետուրի պես,
Ոսկեզօծ մետաքսե պաստառ` ման ես գալիս դրոշի պես,
Տեսնողը էնպես կիմանա` շահն է գալիս` ջառ** բացարած:

Յա~ր, քեզանից հեռանալս մահից առավել դժվար ա,***
Լեզուդ` քաղցր, խոսքդ` քաղցր, ատամներդ անգին քար ա,
Երեք քսան ու մի տաս խալը երեսիդ բոլորքը շար ա,****
Ինչպես Սայաթ-Նովի լեզուն` յոթանասուն բառ բացարած:

Էս էլ «Դիբա ու ենգիդունիայի» հանգում. Արութինի ասած, հոկտեմբերի 9-ին, քրոնիկոնի 446-ին (1758):   * Հայսմավուրք - կրոնական ճառերի ժողովածու
** ջառ – շքերթ, շքախումբ
*** Ուշագրավ է, որ Բանաստեղծն առանց հանգի թելադրանքի անցել է Լոռու բարբառին: Թիֆլիսեցին չէր ասի`«դժվար ա», նա կասեր`«դժվար է» և այլն: Որոշեցինք թողնել բնագրի պես /Ի. Ս./:
**** Այստեղ էլ Բանաստեղծը ընկնում է գրոտեսկային չափազանցության մեջ: Յոթանասուն խալը երեսի վրա որևէ կնոջ զարդարել չի կարող /Ի. Ս./:
 
 
prev poetry next
Copyright © 2011-2019 Sayat-Nova.am. All Rights Reserved.