Աջաիբ չաքիլմիշ օլ ղալամանի.
Գուլ ու ռուսխար, ա[բ]րուհայա յարաբ Րաբ. (յարուբ Րաբ)
Սալ էշխուն նարինա, օլ ղալա մանի,
Դահրա դիլուինան բաղրում յարաբ, Րա՛բ:

Ինանգինան, գոզալ, ղան, սուզար գոզում.
Ագնուա գեյնուբ սան` ղանսու զար, գոզում,
Օնուիչուն գուն-գեջա ղան սուզար գոզում,
Չուն քովլումա բասլանուբ դուր յարաբ րաբ: (յարա-բարա)

Դուրդի, ղըհար էլյադի, բախդի արադա,
Յիխըլմիշ էշխ շըհարում բախդի արա դա:
Ադուն եթիշուբ դուր Բախտիարադա,
Արզուի չաքալար Հինդ ու Արաբ, Րաբ:

Ղավազ օլգիլ, էշխ դարյասին յուզ, նամ արդ,
Թալիբ մի սան, գալ, դոնդարմա յուզ նամարդ: [ուզ (ի) նա մարդ]
Բիր ջոմարդա ղուրբան օլսուն յուզ նամարդ,
Ագեր յոլ էրքանա սար [ր] աստ յարաբ րաբ: (երիբ, րաբ)

Իլահի, մուխամազ, հաղանա դեսամ,
Թ[ե]ջնիս բասլանուբտուր, հաղանա դեսամ,
Դեմա, Սա՛յաթ-Նովա, Հաղա նա՞ դեսամ,
Յասըթխինան չաղըր` Մևլա~մ, յա Րա~բ-Րա~բ:

Լույս պատկերդ հրաշք վրձնով է քաշած,
Վարդ երեսդ կամար հոնքերով կիսած,
Սիրո հնոցի մեջ արիր տապակած,
Նշտար լեզվով սիրտս ճեղքելով, Աստվա՛ծ:

Հավատա ինձ, յա~ր, տրվել եմ ես վշտին,
Մատաղ լինեմ յարիս հագուստ-կապուստին,
Զոր ու գիշեր աչքս լալիս է արին,
Որ սրտիս մեջ խորը վերքեր են բացվա՛ծ:

Բարկ երեսով յարս շուրջը աչք ածեց,
Սիրուս շենին բախտի շանթով հարվածեց,
Փառքս Աստված մինչ Բախտիար* հասցրեց,
Քեզ են տենչում Հինդ ու Արաբ, անաստվա՛ծ:

Լողորդի պես սիրո ծովում դու լող տուր,
Թե սկսնակ ես, դեմքդ մի կողմ շուռ մի տուր,
Հարյուր ստորին մի ազնիվի տեղ մի տուր,
Եթե Տիրոջ ճամփին ուղիղ է կանգնա՛ծ:

Թե որ զարդարուն թեջնիսն ես ասեմ,
Իլլահի, մուխամազ, հաղանան** ասեմ,
Չասես, Սայաթ-Նովա, Աստծուն ի՞նչ ասեմ,
Անկեղծ սրտով ասա «Փա~ռքդ շատ, Աստվա՛ծ»: